فهرستی از حس های همراه من در 2 هفته اخیر

- نگرانی و دلواپسی از اتفاقی که داره برای 4 تن از عزیزانم می افته.
- دلتنگی خاص برای دیدن (ز) و علاقه ای که سعی در کنترلش دارم تا (ز) را آزرده نکنه .

- پا درد و کوفتگی جسمی از برای فشار جسمانی این مدت.

- هوس شب گردی با آزادی کامل.

- تردید برای تماس با (ز).

- خوشحالی از برای حرف زدن با یکی از دوستان که 8ماه پیش بدلیل کدورت از هم دور بودیم و رفع کدورت گذشته.

- دلتنگی از برای دیدن شاهزاده لیلی خانوم خودم و شنیدن عمو عمو از زبون شیرینش.

- حسرت نداشتن اختیار زمان زندگی خودم در این روزها و در اختیار سازمان بودن.

- کسالت از فضای مزخرف پیش آمده در جامعه مجازی و خوندن مطالب تکراری و بی ارزش (اکثرا) به دفعات بسیار بسیار بسیار نجومی!!!!!!
- لذت کشیدن سیگار سر پست نگهبانی تو پادگان و شب رو به صبح رسوندن.

- کل کل کردن با فرمانده و افسر آموزش لُر و خنده های ناگهانی و غیر ارادی از حجم سادگی این آدمها.

-تنفر از فرمانده گردان (البته سرپرست گردان صحیح می باشد) و از برای شادی روح ایشان ارسال آنچنانی ناسزا خدمتشان به محض شنیدن نامش یا منصبش در داخل و خارج پادگان.

- لذت داشتن استخر روباز در پادگان و استفاده از اون

- یادآوری آدمهایی (تعدادشان به 2 رقم هم نمی رسد) و لبخند بی اختیار روی لبهای بسته و آه کشیدن ساده و دعای خیر کردن برای آیندشون و تمام شدن یادآوری .

- و ...